Uitzendkrachten hoeven niet exact dezelfde voorwaarden te krijgen, maar ze moeten wel gelijkwaardige arbeidsvoorwaarden ontvangen als medewerkers in een gelijke of vergelijkbare functie. Denk aan de weegschaal: in de schalen hoeft niet hetzelfde te liggen maar moet wel in evenwicht zijn. 

Voorbeeld 1: 
Bij de inlener ontvangen vaste medewerkers een sportschoolabonnement ter waarde van €30 per maand. Voor uitzendkrachten geldt dat zij niet exact dezelfde voorziening hoeven te krijgen, maar wel een gelijkwaardige arbeidsvoorwaarde. Dit kan bijvoorbeeld in de vorm van een vitaliteitsbudget of een maandelijkse vergoeding van €30. Belangrijk is dat de flexwerker hier zelf aanspraak op moet maken. Doet hij of zij dat niet, dan vervalt het recht en wordt er géén vergoeding toegekend. 

Voorbeeld 2: 
Als vaste medewerkers van de inlener een internetvergoeding krijgen (bijv. €25 per maand omdat ze deels thuiswerken), dan moet de uitzendkracht die in dezelfde functie ook thuiswerkt óók een gelijkwaardige vergoeding krijgen. 

Dan kun je de uitzendkracht óf diezelfde vergoeding geven, óf iets gelijkwaardigs aanbieden, zoals een telefoonvergoeding of een vitaliteitsbudget van dezelfde waarde. 

Werkt de uitzendkracht altijd op locatie en gebruikt hij geen eigen internet voor werk, dan hoeft er geen vergoeding gegeven te worden. 

Samengevat: de internetvergoeding geldt gelijkwaardig, maar alleen als de omstandigheden (zoals thuiswerken) hetzelfde zijn. 

Voorbeeld 3:
Vaste medewerkers krijgen een opleidingsbudget voor een opleiding in de buurt. Dit budget wordt ook aan de flexwerker aangeboden, maar alleen voor een opleiding in België. Omdat de flexwerker daar geen gebruik van kan maken, is dit aanbod niet gelijkwaardig. De arbeidsvoorwaarde moet ook voor de flexwerker daadwerkelijk beschikbaar en uitvoerbaar zijn.